Η καγκελόπορτα του Στεκιού άνοιξε σιγανά. Με επιφύλαξη. ¨Καλημέρα!¨ Μου έδωσε μια σακούλα.Μέσα στη σακούλα υπήρχαν δυο πακέτα σερβιέτες, μια κονσέρβα τόνου, δυο χαρτομάντηλα, μπισκότα και μια σοκολατίτσα."Για τους πρόσφυγες" μου λέει.... ""Λίγα είναι.Μακάρι να μπορούσα περισσότερα. Πόσο λυπάμαι δεν φαντάζεστε". Και έφυγε. Οσο διακριτικά ήρθε.
Επαναλαμβανόμενες ιστορίες γνήσιας ανιδιοτελούς αγάπης για τους συνανθρώπους μας!
'Οχι αγαπημένες μου κυρίες! Δεν ειναι λίγα..... Είναι περισσότερα απ' όλο το χρυσάφι του κόσμου.!
Είναι η αντίσταση της ψυχής μας στο χάος που θέλουν να φέρουν. Το ίδιο ταπεινά σας ευχαριστούμε!
